7 Feb 2009

ആ ദശദിന ക്യാമ്പ്........

ഒന്നുമില്ലായ്മയില്‍നിന്നുംതുടങ്ങിയി-
ന്നറ്റമില്ലായ്മയെത്തൊട്ടുനില്ക്കേ
മനസ്സെന്നപൂത്തുമ്പിയാരോതുറന്നിട്ട
വാതിലിലൂടേപറന്നുപോയീ

നനവുള്ളമിഴികളെ കണ്ടറിഞ്ഞൂപിന്നെ
അലിവുള്ളഹൃദയങ്ങള്‍ തൊട്ടറിഞ്ഞൂ
വഴിയുന്നപുഞ്ചിരിത്തേന്‍നുകര്‍ന്നൂനല്ല
നിറമുള്ളസ്വപ്നങ്ങള്‍ പങ്കുവെച്ചൂ

കത്തും വിശപ്പിന്റെ വിളിമറന്നൂനെഞ്ചി-
ലെരിയുന്ന നോവിന്റെ കഥമറന്നൂ
കരയുന്നമിഴിയോടെ പുഞ്ചിരിച്ചൂവീണു-
പോകിലും തളരാതെ പിച്ചവെച്ചൂ

കൈവിട്ടകനവിനോടൊപ്പംനടക്കുമെന്‍
നിനവിനെ മെല്ലെ പിടിച്ചുവെച്ചൂ
എന്നെയറിയുവാനെന്നിലേക്കാദ്യമായ്
കണ്ണാടിമെല്ലെ ത്തിരിച്ചുവെച്ചൂ

ഞാനെന്ന നേരിനെകണ്ടറിഞ്ഞൂഎനി-
ക്കെന്നോടുപുഞ്ചിരിക്കാന്‍കഴിഞ്ഞൂ
നീയെന്‍വിരല്‍തൊട്ടതില്പിന്നെ നെഞ്ചിലെ
നീ പോയി ഞാന്‍പോയി നമ്മളായി

ഒറ്റയ്ക്കു താണ്ടുവാനാവാത്തദൂരങ്ങള്‍
ഒപ്പം തുഴഞ്ഞുനാം കീഴടക്കി
ആവതില്ലെന്നുള്ള വേവലാതികളെ
ആവോളമങ്ങു തുടച്ചുനീക്കി.

എന്നും കണികണ്ടുണരുവാനാനല്ല
പത്തുദിനങ്ങള്‍ കണിക്കുവെച്ചു
തോറ്റോടുവാനിനി ഞാനില്ലയെന്നെന്റെ
ആത്മാവിലാരോ കുറിച്ചുവെച്ചൂ.....

6 comments:

  1. kollam.
    Pls avoid word verification.

    ReplyDelete
  2. നല്ല താളമുണ്ട്‌ വായിക്കാൻ, നന്നായിരിക്കുന്നു

    ReplyDelete
  3. രഘുവിനും,വരവൂരാനും നന്ദി.ഇനിയും വരണം.

    ReplyDelete
  4. ദശദിനക്യാമ്പുകൾ എനിക്കും മറക്കാനാവാത്തവയാണ്... ഒരു എൻ.എസ്.എസ്. പ്രോഗ്രാം ഓഫീസർ ആയിരുന്നു ഞാനും.

    നല്ല വരികൾ.

    ReplyDelete
  5. good.azhuthu.be sharper.read esra pound.dr.kgbalakrishnan 9447320801 drbalakrishnankg@gmail.com poet,essay writer,sr.doctor modern medicine.

    ReplyDelete
  6. ഒന്നുമില്ലായ്മയില്നിന്നും തുടങ്ങി അറ്റമില്ലായ്മയില് തൊട്ടു നില്ക്കുമ്പോള് തോറ്റോടേണ്ട കാര്യമേയില്ല. മുന്നോട്ട്. കരുത്തുണ്ട്, വരികള്ക്ക്.

    ReplyDelete